واقعا مهم نبود که ما چه انتظاری از زندگی داشتیم بلکه مهم این بود که زندگی چه انتظاری از ما داشت .
او اختیاری بر میزان رنجی که می‌کشید نداشت و نمی‌دانست چه زمانی از اتاق‌های گاز اعدام اسرا سر در بیاورد یا جسدش کنار جاده رها شود اما واکنش درونی‌‌‌ای که به این رنج‌ها نشان می‌داد در اختیار خودش بود